LISTOPAD/GRUDZIEŃ 1939

Rozpoczęły się masowe wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej z terenu Kraju Warty na obszar Generalnego Gubernatorstwa. Z Koła „Żydzi zostają wrzuceni częściowo do baraków, a częściowo do różnych zniszczonych budynków, gdzie po przetrzymaniu ich przez 7 dni i zrabowaniu im resztek dobytku, w najtragiczniejszych warunkach, wszyscy zostają pod ścisłą strażą wysłani w zaplombowanych wagonach” – do Izbicy Lubelskiej (1300 osób), Krasnegostawu (62 osoby), Turobina i Hrubieszowa (nieokreślona grupa) oraz Zamościa (175 osób). Łącznie z powiatu kolskiego w tym czasie wysiedlono 2121 osób, m.in. rodziny: Beslerów, Całkowników, Frenklów, Kominkowskich, Kohnów, Neumanów, Szwarców.

Kiedy Niemcy wkroczyli do Koła [...]. Wydali rozkaz, ubrać żółte łaty (znak hańby), zabronili chodzić po chodnikach, tylko musieli chodzić po jezdniach. Gdy Niemcy wkroczyli do Koła, dwa mosty zerwane. Niemcy zgonili mężczyzn żydowskich do mostów, zaganiali ich do wody, która sięgała mężczyznom po szyję i kazali im wyciągać kamienie. Przy tej pracy bili Żydów bez litości, jeżdżąc sobie na kajakach od jednego do drugiego. Dużo Żydów utonęło przy tym.

Relacja (fragment) Szlomy (Salomona) Podchlebnika

? 1940

W Lublinie ginie ostatni rabin Koła, Chaim Dawid Zylber-Margulies.

2 PAŹDZIERNIKA 1940

Z Koła wysiedlono 150 rodzin do getta na terenie wsi Bugaj i Nowiny Brdowskie (pow. kolski).

GRUDZIEŃ 1940

W mieście utworzono getto. Znajdowało się przede wszystkim na terenie Nowego Rynku. Jedną z jego granic była rzeka Warta. Powołano Judenrat (Radę Żydowską) podlegającą niemieckiemu zarządowi na czele z burmistrzem miasta Willim Schönertem. Obszar getta nadzorowały różne jednostki, w tym żandarmeria, policja bezpieczeństwa i miejscowi Niemcy. Od początku 1941 roku Żydom zabroniono opuszczać teren getta.